Terwijl ik mijn programma Word open en wacht op wat er binnenkomt… gebeurd er een tijdje niets. Dan maar even thee maken met wat lekkers er bij…plotseling is wat ik hoor een korte zin…”Wachten is het waard”. Hoezo wachten, waarop? Verstoord neem ik weer plaats achter de laptop. Dit gaat niet zoals gewoonlijk. Maar goed, misschien moet ik even geduld hebben. Helaas is dat nou net niet mijn sterkste kant.:) Laat het maar even zijn wat het is zeg ik tegen mijzelf.
Later in de week dacht ik nog steeds aan dat vreemde bericht, hoewel vreemd… het gebeurd wel vaker dat er vraagtekens in mijn hoofd ontstaan. Niet alles is direct duidelijk, soms heeft het inderdaad wat tijd nodig, er volgt altijd een o ja, dat was het.
Nu loopt onze “tijd” op aarde anders dan in het universum. Nog steeds kan ik daar niet goed mee uit de voeten. Dat kleine beetje tijd dat de aardemens krijgt voelt soms erg benauwd. Hoe neem je zoveel mogelijk informatie, ervaringen in je op in dit korte tijdsbestek. Maar terwijl je dit bedenkt valt er ook een rust over je heen want het kan namelijk niet. Dus geef het maar op, het zal slechts gedeeltelijk gaan lukken. Neem de dagen en ervaringen zoals ze voorbij komen. De berichten zullen binnen blijven stromen, alles op zijn tijd.